Կար չկար մի աշխարհ կար: Այդ աշխարհում ամեն ինչ պաղպաղակից էր՝ տները, փողոցները, ծառերը, խոտերը: Միայն մարդիկ, կենդանիները և թռչունները պաղպաղակից չէին: գետերի փոխարեն տաք շոկոլադներ էին հոսում: Աղբյուրներից բանանի հյութ էր հոսում: Մարդիկ, թռչունները և կենդանիները ամբողջ օրը հացի փոխարեն պաղպաղակ էին ուտում, ջրի փոխարեն էլ բանանի հյութ խմում: Ամեն ինչ այնքան առատ էր, որ ոչ սոված չէր մնում: Եղանակը միշտ սառն էր, բայց մարդիկ չէին մրսում, որովհետև հենց մրսում էին, գետերից տաք շոկոլադ էին խմում: Ամերը հենց իջնում էր ներքև, մարդիկ շատ էին ուրախանում, որովհետև ամպերը քաղցր բամբակից էր:
Երբ հայտնվեցի այս աշխարհում, շատ ուրախացա: Ամեն ինչից լիքը-լիքը կերա ու խոտերի վրա պառկեցի ու քնեցի: Երբ արթնացա, տեսա, որ իմ անկողնում եմ պառկած, ալ ոչ թե ;ոտերի վրա: Հասկացա, որ ես երազ էի տեսնում:
Ակսել Մելքոնյան 