Վերևում, համարյա երկնքի տակ, ծնվեցին ջրի կաթիլները։ Նրանք լեռների բարցրից, հողի միջից դուրս եկան ու, լույսն իրենց մեջ, ցնցություն թիթեռն իրենց վրա, կտկտալով իջան ցած։ Լեռն իվար ծառերի կողքերով, թփերի արանքներով, զարմանազան Ինչքան քաղցր եք ասում եին նրանք ամամուռներըյն։
Ակսել Մելքոնյան 