Մի ի առավոտ ես գնացի դպրոց իմ դինոզավրի հետ։ Դասատու կուալան ուշանում էր երեսուն տարով, իսկ տնօրենը ինը հազար տարով։ Մենք սկսեցինք սովորել, թե ոնց սպանել դինոզավր։
Ես զարթնեցի, շատ երկար ու բարձր խնդալով վեր կացա անկողնուց և գնացի լվացվելու։ Դրանից հետո նախաճաշեցի և և հավաքեցի տունը, բայց երբ նայեցի ժամին, ես վախից սկսեցի դողալ, որովհետև ժամը ինն էր։ Ես թափեցի աղբը, և նկատեցի, որ ես ուշացել եմ երկու վայրկյանով։ Ես վազեցի դեպի դպրոց և հենց զանգը տվեց, մտա դպրոց ու գնացի իմ ընկերների մոտ։
Ակսել Մելքոնյան 